SZKŁO

Śliczny bursztynowy kufel ''Pocisk''. Wyprodukowany w Hucie Szkła Artystycznego ''Barbara'' wykonany według prof. Zbigniewa Horbowego. Potocznie nazywany pociskiem. Szkło sodowe, barwione w masie z całą masą różnej wielkości pęcherzykami powietrza zaklętymi w szklanej masie.

Uroczy komplet sześciu talerzyków deserowych. Pochodzi z huty szkła z Ząbkowic, model Igloo, wykonany według projektu Eryki Trzewik-Drost z 1974 roku. W późniejszym okresie nazwany Cort. Szkło prasowane bezbarwne. O nieregularnych krawędziach i porowatej fakturze. Świetny przykład polskiego wzornictwa przemysłowego z lat 70-tych XX wieku.

Patera ze szkła prasowanego w niezwykłym, oryginalnym kolorze (odcień uranowej zieleni), rzadko spotykanym. Wykonana przez polską hutę szkła w Ząbkowicach. Zaprojektowana przez Jana Sylwestra Drosta w 1975 roku i stanowiła jeden z elementów serii asteroid. Przez wiele lat asteroid był wizytówką polskiego szkła użytkowego. Cała seria była nawiązaniem do najnowszych światowych tendencji, i do dzisiaj zachwyca "nowoczesną" formą.

Duża, miodowa tortownica, patera design z lat 70-tych. Pochodzi z huty z Ząbkowic, wykonana według projektu Jana Sylwestra Drosta. Model Sahara z lat 70-tych. Szkło prasowane o prostej formie i bursztynowej barwie.

Bardzo rzadko spotykana karafka. Pochodzi z HS Tarnowiec z Tarnowca, wykonana według Projektu Jerzego Słuczan-Orkusza z 1982 roku. Dość grube szkło sodowe o ciekawym, pękatym kształcie w dolnej części i smukłej, długiej szyi ozdobionej trzema pierścieniami. Z ozdobnym, szerokim, mlecznym wybarwieniem przy górnej krawędzi. Korek w formie kuli, otwarty i pusty wewnątrz. Spód szlifowany na taflę. Wygląda jak zanurzona w mlecznej polewie.

Stary, czerwony wazon, dekorowany tłoczonymi rozetami. Pochodzi z huty szkła z Ząbkowic, numer katalogowy z 1971 roku, to 2259. Brzeg dekorowany falbanką, a górna część wazonu ma kształt trójkątny.

Rzadko spotykany przedmiot. Wysoki, smukły świecznik kolumnowy, polskie szkło artystyczne. Świecznik ręcznie formowany z lat 80-tych. Autorem projektu jest Jerzy Słuczan-Orkusz. Wykonany w Hucie szła Tarnowiec. Szkło ręcznie formowane w kolorze bordowym, cieniowanym; ciemniejszym w części środkowej i stopniowo rozjaśniającym się ku dołowi i u góry. O ciekawym, dość tradycyjnym kształcie z szerszą podstawą. Z ozdobnymi nakładkami zwanymi motylkami z obu stron z bezbarwnego szkła.

To wyjątkowo piękne szkło już od długiego czasy wywołuje wiele dyskusji wśród kolekcjonerów. Zarówno ze względu na przeznaczenie jaki i pochodzenie. Nie mam też pewności, kto jest autorem tego niezwykłego projektu. Dla jednych solniczka dla innych popielniczka lub stojak na fajkę. Na pewno polskie szkło z lat 70-tych. Część znawców uważa, że autorem formy jest J. Słuczan-Orkusz, inni zaś przypisują go Z. Horbowemu. Nie wiem też, czy pochodzi z Krakowskiego Instytutu Szkła czy z H. S. Barbara. Mimo tylu niewiadomych szkiełko zachwyca.

Bardzo ładna, zgrabna, niezbyt duża, biała patera na nodze na łakocie czekoladki. Pochodzi z huty szkła z Ząbkowic. Numer katalogowy to 2364. Szkło prasowane, barwione w masie na mleczny kolor. Zdobiona zgeometryzowanymi tłoczeniami z gładkim lustrem.

Piękny, duży wazon ze szkła artystycznego. Wazon pochodzi z Krakowskiego Instytutu Szkła, z lat 70. Jest autorstwa Jerzego Słuczan-Orkusza. Wykonany z rubinowego szkła ręcznie formowanego. Ma formę prostego, klasycznego flakonu. Wzdłuż korpusu ręcznie nakładane dekoracje w postaci suto wywijanych żabotów. Robi niesamowite wrażenie.

Ładny, duży i ciężki wazon. Pochodzi najprawdopodobniej z Ząbkowic z lat 60/70-tych XX wieku, choć podobne były też produkowane w hucie Sudety, czy w hucie Hortensja. Mimo podobieństw niemal niemożliwe jest zdobycie dwóch identycznych egzemplarzy. Szkło barwione w masie na odcień czerwony, cieniowany. Na korpusie w dolnej części dekoracyjne bezbarwne wypustki. Podstawa też bezbarwna. Wykończony jęzorami przypominającymi wazon Rotterdam z Ząbkowic. Od spodu zeszlifowany na taflę. Na ściankach dekoracyjne zadziory. Ostatnio nazywany przez kolekcjonerów "Sękaczem". Bardzo elegancko wygląda.

Duży, solidny wazon z filuternie wywiniętymi, bezbarwnymi uszami. Pochodzi z huty szkła Tarnowiec. Z lat 80-tych. Projekt przypisywany Panu Jerzemu Morajowi. Barwa w odcieniach cieniowanego fioletu od zewnątrz i białej wewnątrz. Klasyczna, ale piękna forma. Szkło dwuwarstwowe. Uszy bezbarwne.

Śliczne wybarwienie. Wazon z uszkami. Pochodzi z huty szkła Tarnowiec z lat 70-tych XX wieku. Autorem projektu jest Pan Jerzy Słuczan-Orkusz. Pękaty wazon z ręcznie formowanego szkła sodowego. Podstawa i uszka bezbarwne, brzusiec w kolorze różowym, świnkowym.

Stara maselnica leżąca krowa wykonana ze szkła bezbarwnego. Rzadko spotykana! Krowa leży w balii. Może służyć jako pojemnik na drobiazgi. Wykonana ze szkła prasowanego w hucie szkła Ząbkowice, numer katalogowy z 1910 roku, to 2211.

Świetny świecznik kolumnowy, wykonany ze szkła prasowanego, bezbarwnego. Pochodzi z huty Ząbkowice, z lat 70-tych. Wykonany według projektu Jana Sylwestra Drosta, model Sahara. Całość pokryta tłoczoną dekoracją o porowatej fakturze. Forma prosta, spłaszczona. Przykład dobrego polskiego designu!

Bardzo ładny, rubinowo-ognisty wazon o klasycznym kształcie. Niezwykłe wybarwienie. Pochodzi z HSA „Staszic” (filia HSG „Ząbkowice” z Dąbrowy Górniczej). Autorem projektu jest Pan Ludwik Fiedorowicz. Lata 80-te XX wieku. Tradycyjna, ale piękna forma. Zdecydowana, rzadka, cieniowana, czerwona barwa. Z efektami optycznymi. Górna krawędź wywinięta w falbankę z delikatną żółtawą smugą. Od spodu zeszlifowany ślad po przylepiaku.

Śliczny dzban. Rzadko spotykane wybarwienie! Pochodzi z Huty Szkła Artystycznego „Barbara” z Polanicy Zdroju. Wykonany według projektu Lucyny Pijaczewskiej, uczennicy najznakomitszego twórcy polskiej szkoły szkła, Zbigniewa Horbowego. Niesamowity w kolorystyce dzban ze szkła sodowego, w pomarańczowo-miodowym z lekkim odcieniu karmelowym, nie jest przezroczysty. Z charakterystycznymi pierścieniami w korpusie.

Wysoki, rubinowy, dekoracyjny wazon jak rzeźba. Pochodzi z Huty Szkła "Tarnowiec". Wykonany chyba według projektu Pana Jerzego Słuczana-Orkusza. Z lat 70-tych XX wieku. Szkło ręcznie formowane w kolorze ciemnego rubinu. Podstawa szersza, o ciekawym, prostym kształcie tuby z szerszą podstawą. Z ozdobną nakładką w postaci ślimaczego uszka z bezbarwnego szkła.

Piękny wazon, polskie szkło artystyczne. Wazon ręcznie formowany z lat 80-tych. Autorem projektu jest Jerzy Słuczan-Orkusz. Wykonany w Hucie szła Tarnowiec, wzór numer 280. Szkło ręcznie formowane w kolorze intensywnej czerwieni, wewnątrz w bieli. O ciekawym, prostym kształcie tuby z szerszą podstawą. Z ozdobną nakładką z bezbarwnego szkła w dolnej części.

Śliczny, wysoki wazon, butla w białym kolorze. Pochodzi z huty szkła Tarnowiec. Barwiony w masie na biały, mleczny kolor, z bezbarwnym oplotem w górnej części. Bardzo ładny, smukły kształt.

Piękny, ręcznie formowany wazon ze szkła mlecznego z czarną wstęgą. Zwany Napoleonem. Pochodzi z huty szkła Tarnowiec. Wykonany według proj. Jerzy Słuczana-Orkusza. Lata 80-te XX wieku. Szkło ręcznie formowane, w białym kolorze, o przysadzistej podstawie z długą szyją i górną krawędzią wywiniętą w wymyślny sposób i podkreśloną nitką ze szkła czarnego.

Piękna, starał, łososiowa patera na nodze. Pochodzi z huty szkła Hortensja z Piotrkowa Trybunalskiego. Numer katalogowy z 1936 roku, to 355. Szkło prasowane, barwione w masie. Dekorowane na talerzu kanelowaniem schodzącym się ku środkowi. Kanelowania rozmieszczone są też równomiernie na stopie i nodze i i rozchodzą się od środka na zewnątrz.

Komplet sześciu kieliszków do wina. Cudowne, ogniste barwy. Pochodzą z huty szkła „Sudety” w Szczytnej. Wykonane według projektu Zbigniewa Horbowego, z lat 60-te 70-te XX wieku. Szkło sodowe barwione w masie, (krwiście czerwony na środku, cieniowane przechodzące w żółty przy górnej krawędzi i na stopie, barwa zwana tycjan zapalany).

Wazon ze szkła prasowanego w cudownym, bursztynowym kolorze. Barwa nieco ciemniejsza niż zazwyczaj - może być ciekawym egzemplarzem w kolekcji. Pochodzi z polskiej huty szkła Prądniczanka z Krakowa. Dekorowany tłoczeniami w gwiazdki i kanelowaniem.

Duża patera do ciast i deserów. Pochodzi z huty szkła J. Stolle Niemen, numer katalogowy z 1926 roku to 1771. Szkło prasowane w bursztynowym kolorze zachowane w stylu Art-Deco. Prosta forma z falowanymi rantami.

Para kolorowych, kryształowych kieliszków do likieru; szmaragdowy i rubinowy. Pochodzi z huty szkła Hortensja z Piotrkowa Trybunalskiego. Wykonany ze szkła kryształowego. Czasze pokryte barwną powłoką - szmaragdową i rubinową. Nogi graniaste, pięknie dekorowane, stopy koliste z rytmicznym szlifem. Na czaszach szlifowane ręcznie kiście winogron, gwiazdki i palmetki.

Piękna popielniczka w ślicznym kolorze, który można opisać jako bursztynowy. Pochodzi z huty szkła z Ząbkowic, numer katalogowy z lat 70-tych to 7021. Szkło barwione w masie o ciekawej i rzadko spotykanej formie. Podstawa podszlifowana.

Kultowy już chyba, wazon. Przykład polskiego szkła artystycznego. Pochodzi z huty szkła Tarnowiec. Potocznie zwany płetwą rekina. Szkło w kolorze mlecznej bieli (lattimo) z dekoracyjnymi ażurowymi wypustkami z dwóch stron.

Duży, solidny wazon z uszami, amfora. Pochodzi z HSA „Staszic” (filia HSG „Ząbkowice” z Dąbrowy Górniczej). Autorem projektu z 1982 roku jest Pan Ludwik Fiedorowicz. Klasyczna, ale piękna forma. Ciekawe, śliczne wybarwienie szkła w czerwonych i pomarańczowych odcieniach. Uszy bezbarwne w dolnej części zawinięte w ślimaczki. Szyja z ciekawymi efektami optycznymi. Spód z zeszlifowanym śladem po przylepiaku.

To wyjątkowo piękne szkło już od długiego czasy wywołuje wiele dyskusji wśród kolekcjonerów. Zarówno ze względu na przeznaczenie jaki i pochodzenie. Nie mam też pewności, kto jest autorem tego niezwykłego projektu. Dla jednych solniczka dla innych popielniczka lub stojak na fajkę. Na pewno polskie szkło z lat 70-tych. Część znawców uważa, że autorem formy jest J. Słuczan-Orkusz, inni zaś przypisują go Z. Horbowemu. Nie wiem też, czy pochodzi z Krakowskiego Instytutu Szkła czy z H. S. Barbara. Mimo tylu niewiadomych szkiełko zachwyca.

Śliczne wybarwienie. Wazon, naczynie z uszkiem. Pochodzi z huty szkła Tarnowiec z lat 80-tych XX wieku. Autorem projektu jest Pan Jerzy Słuczan-Orkusz. Wykonany z ręcznie formowanego szkła sodowego, dwuwarstwowego. Uszko bezbarwne, brzusiec w kolorze bordowym. Całość o ciekawej, eleganckiej formie.

Bardzo ładna taca-patera w stylu secesyjnym. Pochodzi z jednej z polskich hut szkła, najprawdopodobniej Ząbkowice, w katalogu Minex-u, zajmuje pozycję 2420. Wykonana ze szkła prasowanego, w bardzo ładnym odcieniu uranowej zieleni, o niezwykłym, wymyślnym kształcie. Zdobiona bogatymi tłoczeniami i rozetą na środku. Brzeg uniesiony ku górze. Kanelowany, spód szlifowany na taflę.

Bardzo ładny wazon w kolorze bursztynowym. Pochodzi z huty szkła z Ząbkowic, w katalogu z 1949 roku numer 2308. Szkło prasowane, zachowane w stylu art-deco. Ma kształt graniasty z tłoczonym szlaczkiem. Górna krawędź falowana. Prosta i elegancka forma.

Ładny wazon w turkusowym kolorze. Pochodzi najprawdopodobniej z Ząbkowic z lat 60/70-tych XX wieku, choć podobne były też produkowane w hucie Sudety, czy w hucie Hortensja. Mimo podobieństw niemal niemożliwe jest zdobycie dwóch identycznych egzemplarzy. Szkło barwione w masie na odcień turkusowy. Na korpusie w części dekoracyjne wypustki. Wykończony jęzorami przypominającymi wazon Rotterdam z Ząbkowic. Podstawa zeszlifowana na taflę. Ostatnio nazywany przez kolekcjonerów "Sękaczem". Bardzo elegancko wygląda.

Ciekawy, bardzo ładny i rzadki wazon z nakładkami. Pochodzi z huty szkła w Tarnowie. Wykonany według projektu Pani Barbary Kaczmarek-Górskiej. Szkło ręcznie formowane w czerwonym, rubinowym kolorze. Z pękatą dolną częścią i symetrycznie nałożonymi perełkami, małymi uszkami zdobiącymi szyję w kolorze bursztynowym.

Polski cieniowany, barwny dzban, dzbanek, wazon z zabawnym uszkiem. Pochodzi z huty szkła Tarnowiec. Szkło sodowe w dużej części różowy, cieniowany. U góry bordowe opaski i smugi. Ręcznie formowany z bezbarwnym, dekoracyjnym uchem. Z zaznaczonym wlewem. Dolna część pękata, przysadzista, a szyja smukła i dość długa.

Śliczny, interesujący wazon, polskie szkło artystyczne. Wazon ręcznie formowany z lat 80-tych. Autorem projektu jest Jerzy Słuczan-Orkusz. Wykonany w Hucie szła Tarnowiec. Numer katalogowy 51. Szkło ręcznie formowane w kolorze różowym, zwanym przez kolekcjonerów świnkowym. O ciekawym kształcie, pękatym w dolnej części. Z ozdobnymi nakładkami z obu stron z bezbarwnego szkła zwanymi motylkami.

Komplet składający się z sześciu talerzyków deserowych. Design z lat 70-tych. Pochodzą z huty szkła z Ząbkowic, model Sahara, wykonane według projektu Jana Sylwestra Drosta z lat 70-tych. Szkło prasowane w łososiowym odcieniu. Prosta forma o porowatej strukturze.

Naczynie dekoracyjne, kielich, wykonany przez INSTYTUT SZKŁA I CERAMIKI, oddział w Krakowie. Projekt Pana Jerzego Słuczan – Orkusza z 1971 roku. Grube szkło sodowe barwione w masie na zjawiskowy, fioletowy kolor. Ręcznie formowane. Pod czaszą aplikacje mocowane hutniczo w formie ciekawej kryzy. Noga rozłożysta, kanelowana. Od spodu zeszlifowany ślad po przylepiaku.

Uroczy dzban, wazon z uchem ze szkła dwuwarstwowego. Pochodzi z huty szkła Tarnowiec. Wykoanay według projektu Jerzego Słuczan-Orkusza. Numer katalogowy 60. Z bezbarwną podstawą z ozdobnymi pierścieniami. Z mleczną smugą ciemniejącą ku górze , zgrabnym uszkiem. Bardzo ładny, pękaty kształt z ozdobnym pierścieniem. Szyjka szeroka, krótka zwieńczona wyraźnie zaznaczonym wlewem. Od spodu fabryczne, drobne nierówności.

Ciekawe naczynie, owocarka z uszkami, polskie szkło artystyczne. Szkiełko sodowe, ręcznie formowane z lat 80-tych. Autorem projektu jest najprawdopodobniej Jerzy Słuczan-Orkusz. Wykonany w Hucie szła Tarnowiec. Szkło ręcznie formowane w kolorze białym. O prostym kształcie ze elementami dekoracyjnymi w postaci uszek w formie ślimaczków z bezbarwnego szkła. Całość na nieco węższej, bezbarwnej podstawie.

Śliczny wazon z okazałym brzuszkiem. Pochodzi z huty szkła „Tarnowiec” w Tarnowcu. Wykonany według projektu Pana Jerzego Słuczan-Orkusza w latach 80-tych. Numer katalogowy 27. Szkło sodowe barwione w masie na biały odcień. Kształt tradycyjny na dużo skromniejszej, bezbarwnej podstawie. Szyja dość wąska. Z obu stron bezbarwne ozdobne, zabawnie wywinięte nakładki, uszy. Szlifowany od spodu na taflę.

Świetny, biały, dekoracyjny wazon jak rzeźba. Pochodzi z Huty Szkła "Tarnowiec". Wykonany według projektu Pana Jerzego Słuczana-Orkusza. Z lat 70-tych XX wieku. Szkło ręcznie formowane w kolorze mleka, o ciekawym kształcie. Z ozdobną nakładką w dolnej części, sporym brzuchem w górnej i zadziwiająco wąskim wlewem. Potocznie zwany "Cerkiew".

Solidny wazon z bezbarwnymi uszami. Wazon ręcznie formowany z lat 80-tych. Autorem projektu jest Jerzy Słuczan-Orkusz. Wykonany w Hucie szła Tarnowiec, wzór numer 156. Klasyczna, ale piękna forma amfory. Szkło białe, mleczne. Uszy bezbarwne ślicznie zawinięte.

Uroczy dzban, wazon z uchem ze szkła w kolorze białym. Pochodzi z huty szkła Tarnowiec. Na zewnątrz w kolorze mlecznym z solidnym, bezbarwnym, zgrabnym uchem. Z ozdobnym pierścieniem i wyraźnie zaznaczonym wlewem.

Polski biały dzban, dzbanek. Pochodzi z huty szkła Tarnowiec. Autorem projektu jest Jerzy Słuczan-Orkusz. Szkło sodowe u dołu bezbarwne, brzusiec mleczno-biały. Ręcznie formowany z bezbarwnym, solidnym uchem. Bardzo atrakcyjna, pękata forma z zaznaczonym wlewem.

Duży, solidny dzban, wazon z bezbarwny uchem na bezbarwnej nodze. Wazon ręcznie formowany z lat 80-tych. Autorem projektu jest Jerzy Słuczan-Orkusz. Wykonany w Hucie szła Tarnowiec. Klasyczna, ale piękna, smukła forma osadzona na krótkiej nóżce i kolistej stopie. Szkło na korpusie barwione w masie na nieprzeźroczysty biały kolor (lattimo). Ucho bezbarwne ślicznie zawinięte.

Duży, solidny dzban, dzbanek na napoje lub wazon z uchem. Pochodzi z HSA „Staszic” (filia HSG „Ząbkowice” z Dąbrowy Górniczej). Autorem projektu z 1982 roku jest Pan Ludwik Fiedorowicz. Klasyczna, ale piękna forma. Ciekawe, śliczne wybarwienie szkła w czerwonych, rubinowych odcieniach. Ucho bezbarwne, prześwitujące. Od spodu zeszlifowany ślad po przylepiaku.